طراحی و تدوین ابزار سنجش رضایت بیماران سرپایی در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران

مقدمه: بیمارستان به عنوان مهم ترین سازمان ارایه دهنده خدمات درمانی باید مورد ارزشیابی قرارگیرد. مهم ترین بعد این ارزشیابی، ارزشیابی از نظر بیماران و مراجعه کنندگان واحدهای سرپایی است. هدف این پژوهش، طراحی و تدوین ابزار سنجش رضایت بیماران سرپایی در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران است.   روش کـار: پژوهش حاضر توصیفی- تحلیلی و مقطعی بود. جامعه پژوهش شامل کلیه بیماران سرپایی مراجعه کننده به بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران بود. حجم نمونه 400 نفر محاسبه شد. با استفاده از مرور نظام مند، پرسشنامه ای به منظور استفاده در بیمارستان های آموزشی ایران استخراج شد و برای کامل تر شدن آن از منابع فارسی استفاده شد. از ماتریس همبستگی، t-test ، anova و تحلیل عاملی تأییدی برای تحلیل داده ها استفاده گردید.   یافته ها: 2/66% بیماران از خدمات درمانگاه راضی بودند. پرسشنامه با ضریب آلفای 81/0 در حد بسیار خوبی رضایت بیماران سرپایی را اندازه گیری نمود. با توجه به ماتریس ضرایب مؤلفه بیشترین وزن (148/0 و 147/0)، مربوط به توصیه درمانگاه به افراد دیگر و رضایت کلی از خدمات ارایه شده درمانگاه (آیتم 12و 14) و کمترین وزن (05/0)، مربوط به رضایت از مدت انتظار جهت ویزیت پزشکان (آیتم 2) بود. بین میزان رضایت بیماران سرپایی و متغیرهای جنس، بیمارستان های مختلف، تحصیلات، سن و اشتغال، ارتباط آماری معناداری وجود داشت.   نتیجه گیری: با توجه به سیاست های اخیر دولت، نتایج این مطالعه می تواند سیاست گذاران نظام سلامت را در راستای مشخص نمودن ضعف ها و نارسایی ها، و شناخت نقاط قوت و فرصت های موجود در ارایه خدمات بیمارستانی به عنوان بخش مهمی از نظام سلامت یاری نماید.